Wymiana powietrza wentylacyjnego - wymagania normowe
Norma
PN-83/B-03430/Az3:2000 pokazuje jakie są wymagania pod względem wentylacyjnym w budynkach mieszkalnych
i określa minimalne strumienie powietrza wentylacyjnego.
Na wielkość strumienia powietrza niezbędnego do wymiany w dużej mierze wpływa stan użytkowy domu czy mieszkania.
Kluczowy wpływ na potrzebną ilość wymienianaego powietrza odgrywają tu takie pomieszczenia jak kuchnia, łazienka, WC:
W kuchniach powstaje wiele zanieczyszczeń powietrza na skutek gotowania, zmywania, spalania gazu (zapachy, wilgoć, spaliny gazu).
Ważne jest też czy w kuchni jest okno, czy nie. Istotnym jest, jaka jest kuchenka - gazowa czy elektryczna, czy węglowa.
Znaczenie ma też ilość osób, jaka wspólnie zamieszkuje pod jednym dachem.
Ile powietrza trzeba wymieniać - minimalne ilości powietrza wentylacyjnego
W największym uproszczeniu, w pomieszczeniach w których nie pali się tytoniu - można przyjąć 20-30m
3/h na osobę.
Jeśli
dom przeznaczony jest dla 4 osób, to w ciągu godziny wypada wymienić 100÷120m
3 powietrza.
Norma określa też minimalną krotność wymian w budynku na poziomie 0,5÷0,8 wymian na godzinę.
Jeśli budynek ma np.
powierzchnię użytkową 100-120m
3
to przy krotności 0,5/h powinniśmy wymienić ~130÷150m
3 powietrza.
Wentylacja w domu - realnie i życiowo
Doświadczenia użytkowników wskazują, że normowa wentylacja w większości przypadków codziennego życia jest nadmierna,
dlatego najczęściej rekuperatory
pracują na najniższych obrotach, a tylko czasami włącza się obroty wyższe, gdy sytuacja tego wymaga -
np. gdy przyjdzie większa ilość gości, coś się w kuchni przypali i trzeba szybciej przewentylować
lub w razie nadmiernej wilgoci w powietrzu (pranie, intensywne gotowanie itp.).
Wówczas wentylacja pracuje zazwyczaj z wydajnością przekraczającą podstawowe wymagania normowe.
Na dodatek najczęściej nie przebywamy w domu jednocześnie wszyscy i bez przerwy - chodzimy przecież do pracy, do szkoły, do znajomych,
na zakupy, do kina, restauracji. Pracujemy też w garażu, pracujemy w ogródku, przebywamy w ogrodzie na świeżym powietrzu,
więc wentylowanie domu dla samego wentylowania i to z wydajnością normową nie znajduje żadnego uzasadnienia.
Ważne jest, żeby system wentylacyjny był tak zbudowany, aby w tych szczególnych, acz nieczęstych okolicznościach,
był w stanie zapewnić właściwą - co najmniej normową - wymianę powietrza.
Dla energooszczędnego domu o powierzchni 100-120 m
2 nie ma potrzeby kupować mocnych central wentylacyjnych wielobiegowych
o dużej wydajności - w praktyce i tak będziemy wentylować dom na najniższych obrotach i to w zupełności wystarczy.
A najniższe obroty oznaczają mniejszy pobór prądu, mniejszy hałas, większą sprawność rekuperatora i większą jego żywotność.
Norma wskazuje, że wymiana powietrza w takim domu powinna wynosić co najmniej ~100 m
3/h.
W praktyce jest to dużo.
Wentylacja grawitacyjna nie zapewnia takiej wymiany, a jeśli wogóle działa, to jest wystarczająca.
I wentylacja mechaniczna też nie musi wcale chodzić na wysokich obrotach.
I jeszcze jeden aspekt jest ważny -
wilgotność powietrza. Właściwa wilgotność powietrza w sezonie grzewczym to 40-70%.
Jeśli jest duża wymiana powietrza to powietrze w domu staje się zbyt suche.
Nadmierne przesuszenie powietrza jest przyczyną złego samopoczucia, a także kłopotów zdrowotnych - problemów oddechowych,
alergicznych, skórnych, wysuszenia błon śluzowych, wysychaniem spojówek, zakażeń grzybiczych lub bakteryjnych.
Jeśli
wentylacja chodzi na wysokich obrotach wówczas dochodzi do nadmiernego przesuszenia powietrza w budynku -
z tego powodu warto ograniczyć wydajność wentylacji.