Czym jest Studium uwarunkowań przestrzennych i kierunków zagospodarowania gminy
Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, to opracowanie tworzone w celu określenia polityki przestrzennej gminy, w tym lokalnych zasad zagospodarowania przestrzennego.
Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy jest osobnym, samodzielnym aktem planistycznym wytyczającym kierunki rozwoju przestrzennego na terenie, którego dotyczy, stanowiącym podstawę uchwalenia planów zagospodarowania przestrzennego gminy.
W studium opisuje się między innymi:
- stan ładu przestrzennego i wymogów jego ochrony
- stanu dziedzictwa kulturowego i zabytków oraz dóbr kultury współczesnej
- stanu środowiska, wymogów ochrony środowiska, przyrody i krajobrazu
- obszary oraz zasady ochrony środowiska i jego zasobów, ochrony przyrody, krajobrazu,
- obszary szczególnego zagrożenia powodzią oraz obszary osuwania się mas ziemnych;
- obszary wymagające przekształceń, rehabilitacji, rekultywacji, obszary zdegradowane
- obszary naturalnych zagrożeń geologicznych
- udokumentowane złoża kopalin, zasobów wód podziemnych
- warunki i jakość życia mieszkańców, w tym ochrony ich zdrowia
- potrzeby i możliwości rozwoju gminy
- stanu systemów komunikacji i infrastruktury technicznej, w tym stopnia uporządkowania gospodarki wodno-ściekowej, energetycznej oraz gospodarki odpadami
- kierunki rozwoju systemów komunikacji i infrastruktury technicznej
Studium to akt wewnętrzny gminy, ale nie akt prawa miejscowego (gminnego).
Tworzy ono dopiero podstawę do wprowadzenia w bliżej nieokreślonej przyszłości przepisów gminnych, w formie planów zagospodarowania przestrzennego.
Studium jest więc informacją o potencjalnym przeznaczeniu gruntów w przyszłości, ale nie określa ani nie ustala ostatecznego ich przeznaczenia.
Zawiera ustalenia planistyczne, które są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych.
A że potem nie robi się Planów Miejscowych, więc studium odkładane jest zazwyczaj na półkę "rzeczy niepotrzebnych",
a cały wysiłek włożony w jego opracowanie i poniesione koszty idą na marne.
Wynika z tego, że studium służy jedynie do opracowania Miejscowych Planów Zagospodarowania Przestrzennego (MPZP) i do niczego więcej.
Gminy nie traktują zatem studium, jako istotnego elementu polityki przestrzennej.
W przypadku braku MPZP o przestrzeni decydują władze administracyjne - a więc wójt, burmistrz lub prezydent wydając tzw "wuzetki".
I to na WZ-kach opiera się głównie przyszłość większości terenów.
Studium nie stanowi żadnej podstawy prawnej i nie obliguje w żaden sposób władz gminy przy wydawaniu
decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.
Skutek jest taki, że na obszarach gdzie nie ma uchwalonych miejscowych
planów zagospodarowania przestrzennego,
istnieje możliwość realizacji inwestycji niezgodnie z założeniami lokalnej polityki i struktury przestrzennej gminy
określonymi w studium.
Lokalni włodarze za to mogą bez żadnego skrępowania wydawać swoje
decyzje administracyjne w postaci WZ-tek,
a efektem tej praktyki jest zazwyczaj powstawanie chaosu przestrzennego.